Όπως είχα αναφέρει εν συντομία εδώ πριν 2 μέρες, πιθανότατα βρισκόμαστε στην αρχή του μεγαλύτερου πολέμου μεταξύ Πολιτικής και Κεφαλαίου στην ιστορία της ανθρωπότητας.
Ξέρω, είναι πολύ πιθανόν η πρώτη σκέψη που σας έρχεται στο μυαλό να είναι η εξής :
"Για τι πόλεμο μιλάς βρε γκασμά? Αυτά τα δύο συνεργάζονται, σχέση αγάπης και υποστήριξης τα διακρίνει." Oκ, καταλαβαίνω ότι λογικό είναι να επικρατεί μία τέτοια άποψη, άλλωστε και η Πολιτική έτσι νόμιζε..
Και για αυτό ακριβώς τον λόγο, δέχτηκε το Κεφάλαιο ως φίλο της, ως "βοηθό" της. Πίστευε ότι είχε τόσα πολλά να πάρει από αυτή την σχέση και σχεδόν τίποτα να χάσει.Και στην αρχή έτσι και ήτανε..
Το Κεφάλαιο βλέπετε την έκανε να πιστεύει οτι έχουν τα ίδια συμφέροντα. Και η Πολιτική νόμιζε ότι έχει τον έλεγχο. Νόμιζε ότι το Κεφάλαιο την αγαπάει και την χρειάζεται το ίδιο ή και περισσότερο από ότι αυτή χρειαζότανε αυτό. Και έτσι το έτρεφε, το μεγάλωνε, το δυνάμωνε.. Ώσπου μία μέρα το Κεφάλαιο, το οποίο είχε προ πολλού διαπιστώσει τις πραγματικές του δυνάμεις, αποφάσισε να απαλλαγεί από τα περιττά βάρη.
Ξέρω, είναι πολύ πιθανόν η πρώτη σκέψη που σας έρχεται στο μυαλό να είναι η εξής :
"Για τι πόλεμο μιλάς βρε γκασμά? Αυτά τα δύο συνεργάζονται, σχέση αγάπης και υποστήριξης τα διακρίνει." Oκ, καταλαβαίνω ότι λογικό είναι να επικρατεί μία τέτοια άποψη, άλλωστε και η Πολιτική έτσι νόμιζε..
Και για αυτό ακριβώς τον λόγο, δέχτηκε το Κεφάλαιο ως φίλο της, ως "βοηθό" της. Πίστευε ότι είχε τόσα πολλά να πάρει από αυτή την σχέση και σχεδόν τίποτα να χάσει.Και στην αρχή έτσι και ήτανε..
Το Κεφάλαιο βλέπετε την έκανε να πιστεύει οτι έχουν τα ίδια συμφέροντα. Και η Πολιτική νόμιζε ότι έχει τον έλεγχο. Νόμιζε ότι το Κεφάλαιο την αγαπάει και την χρειάζεται το ίδιο ή και περισσότερο από ότι αυτή χρειαζότανε αυτό. Και έτσι το έτρεφε, το μεγάλωνε, το δυνάμωνε.. Ώσπου μία μέρα το Κεφάλαιο, το οποίο είχε προ πολλού διαπιστώσει τις πραγματικές του δυνάμεις, αποφάσισε να απαλλαγεί από τα περιττά βάρη.
Αυτό που συμβαίνει σήμερα στην Ελλάδα, είναι η αρχή μιας περιόδου ιστορικών διεργασιών και γεγονότων, των οποίων όμοιας βαρύτητας είχε να δει ο κόσμος από την εποχή του 2ου Παγκοσμίου Πολέμου.
Η Πολιτική της Αμερικής έχει χάσει τον πόλεμο με το Κεφάλαιο προ πολλού. Ο τελευταίος της πραγματικός Πρόεδρος ήταν ο Κέννεντι. Και με την φούσκα της Κίνας πολύ πιθανόν και να σκάει ακόμα και μέσα στα επόμενα 2 χρόνια, το μόνο το οποίο είχε απομείνει ως αντίβαρο στην εγκαθίδρυση μίας παγκόσμιας οικονομικής δικτατορίας ήταν η Ευρώπη. Και τώρα, με την ξεκάθαρη απόπειρα φόνου ενάντια σε αυτήν, φαίνεται ότι το Κεφάλαιο προσπαθεί να δώσει το χαριστικό του χτύπημα σε παγκόσμια κλίμακα.
Η Πολιτική δεν έχει άλλο δρόμο από το να αντεπιτεθεί. Δεν θα αντεπιτεθεί φανερά φυσικά. Αυτός είναι ένας πόλεμος που μπορεί πολλοί από μας να μην καταλάβουν καν ότι γίνεται.. Άλλωστε δεν έχω την αυταπάτη ότι λέω αυτή τη στιγμή κάτι που δεν έχουν καταλάβει οι ηγέτες της Ένωσης. Δεν είμαι εγώ πιο έξυπνος απο την Merkel. Ο μόνος λόγος που εγώ βγαίνω και τα λέω αυτά και αυτή όχι, είναι ότι εγώ μπορώ να τα πω.
Αυτή έχει να κάνει πόλεμο. Και ξέρει πολύ καλά ότι αυτός ο πόλεμος είναι πόλεμος για strategists. Και η πιο σημαντική ποιότητα ενός strategist, είναι η ικανότητά του να μην δείχνει την πραγματική του δύναμη, να μην δείχνει την πλήρη αντίληψη που κατέχει για την κατάσταση.. Είναι η ικανότητά του να κάνει τον αντίπαλό του να τον υποτιμήσει. Έτσι άλλωστε δεν έφτασε το Κεφάλαιο να έχει το πάνω χέρι αυτή τη στιγμή?
Είμαστε σήμερα στην μέση ενός πολέμου που μόλις ξέσπασε. Ενός πολέμου που για τις επόμενες 2 τουλάχιστον δεκαετίες θα κρίνει την τύχη της ανθρωπότητας. Είμαστε στην μέση ενός πόλεμου τεραστίων διαστάσεων, και δεν αποτελούμε παρά μόνο την πρώτη ασήμαντη παράπλευρη απώλεια αυτού. Αυτό όμως δεν σημαίνει φυσικά το ότι δεν έχουμε την δυνατότητα να επιλέξουμε πλευρά.
Να και ένα ενδιαφέρον δίλημμα για τον Γιωργάκη btw...
No comments:
Post a Comment